Mijn vader was een enthousiast fotograaf, en heeft mij al jong besmet met deze liefhebberij.
Mijn eerste camera kocht ik toen ik een jaar of 10, 11 was. Ik herinner me nog goed dat ik met mijn spaargeld naar de plaatselijke fotohandelaar toog om te kijken wat ik daarvoor kon kopen. Een oost-duitse meetzoeker camera van het merk Certo bleek in mijn budget te passen, dus zo trots als een pauw kwam ik daarmee thuis.
Mijn eerste camera: de Certo KN35
Ik heb daar best aardige foto’s mee gemaakt, maar op een bepaald moment loop je tegen de beperkingen aan, en wilde ik wat serieuzers. Ik zal een jaar of 14, 15 geweest zijn toen ik mijn eerste spiegel reflex camera kocht. De keuze viel op een Pentax K1000. Pentax was toen denk ik zo ongeveer marktleider, en redelijk betaalbaar.
Omdat het toch wat onhandig was om met een zware SLR te zeulen bij uitstapjes, heb ik een aantal jaren daarna een compact camera voor ‘erbij’ gekocht, een Olympus AF-10. Deze onderscheidde zich van andere compact camera’s uit die tijd met een autofocus systeem.
Ik heb veel plezier van dit ding gehad, het was een heerlijk compact apparaatje, en de foto’s die er uit kwamen waren heel acceptabel.
Mijn eerste echte digitale camera was weer een Pentax: de Optio 30. Dat is niet helemaal waar: ik had daarvoor nog een goedkope digitale camera gekocht van het merk Trust, maar de kwaliteit van de opnamen die uit dat ding kwamen was zo beroerd dat ik er verder geen woorden aan wil wijden.
De digitale camera kwam in die tijd al aardig op. De K1000 stond al een tijdje zo goed als werkloos in de kast. En hoewel de foto’s van de Optio best aardig waren, was er de wens om een digitale spiegelreflex te bezitten. Ik had inmiddels een aantal Pentax lenzen van mijn vader geërfd, en mijn echtgenote had ook een Pentax camera (de P30) met een paar lenzen, dus het was logisch om weer naar een Pentax te kijken. De keuze viel op een K110d.
Deze had een goeie prijs/kwaliteitsverhouding. Achteraf wel een beetje spijt dat ik niet voor de K100d gekozen had, deze was €50,00 duurder, en daarvoor kreeg je er shake reduction bij.
Omdat de Optio inmiddels de geest had gegeven, en ik toch graag een compacte camera erbij wilde, heb ik een Olympus XZ1 gekocht. Het bijzondere aan deze camera is zijn lichtsterke lens (f2,8 tot f1,8, afhankelijk van de zoomsetting) en zijn compacte vorm. Ik maak graag foto’s tijdens concerten, en dan is het handig dat hij in je jaszak past, en fijn dat hij bij minder licht nog goede foto’s kan maken. Zeker als je vooraan staat bij een concert maakt hij verrassend goede foto’s. Voordeel is dat hij beeldstabilisatie heeft. Een klein nadeel is dat de ruisonderdrukking nogal agressief is, en niet aanpasbaar. Maar dat is op te lossen door in Raw te schieten, daar werkt de ruisonderdrukking niet op.
Mijn volgende aankoop is op het eerste gezicht geen Pentax, maar stiekem toch wel: de Samsung GX10 is gewoon een Pentax K10d (de grote broer van de K100D/K110D) in vermomming. Deze vond ik als occasion bij een fotohandelaar voor een acceptabel bedrag, waar ik niet lang over hoefde na te denken. Een bijzonder fijne camera, waar ook al mijn lenzen op passen. Nadeel is misschien zijn gewicht, zeker in combinatie met een flinke (ouderwetse) lens.
Weer een aantal jaren verder, de techniek staat niet stil, en ik had mijn zinnen gezet op een Pentax met wat meer megapixels, en een wat compactere bouwvorm: de K-S2. Een van de belangrijkste redenen voor aankoop was het verbeterde ruisgedrag bij hoge ISO waarden.
Begin 2021 tenslotte mijn meest recente aanwinst gedaan: de Olympus Pen E-PL10. Een compacte systeem camera met verwisselbare lens.
Hij is iets groter dan mijn XZ1, maar niet veel. verder heeft hij een verstelbaar LCD scherm, waardoor je makkelijk foto’s kunt maken als hij om je nek hangt: je draait het scherm gewoon naar je toe, en kijkt op de camera naar het beeld, ongeveer zoals bij een ouderwetse dubbel lens reflex camera. Het scherm is helder genoeg om ook in zonlicht nog goed te kunnen zien. Het scherm is aanraakgevoelig, en verder heeft hij alle toeters en bellen die je tegenwoordig bij een camera kunt verwachten. Handig is ook dat je de flitser naar boven kunt laten richten, om indirect te kunnen flitsen.
Naschrift:
Ik heb vrijwel al bovenstaande camera’s nog. Alleen de Olympus AF10 en de Pentax Option 30 niet meer, en de Certo was ook al lang geleden naar de recycling gegaan, maar daar heb ik later nog een exemplaar van weten terug te kopen, om nostalgische redenen.